رنگِ سکوت، بوی تعصب؛ (روایتی از یک سکوتِ رسانه‌ای!)

✍شفیع بهرامیان_ مدرس حوزه رسانه/

▫️هیاهوی جامعه، زیر سایه‌ی سنگینِ سکوتی مبهم، خفه شده بود. خبرها، مثل ویروسی خزنده، در بعضی شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شدند؛ اسنادی از برخی تخلفات مالی که انگار کسی قصدِ دیدنشان را نداشت؛ اما این سکوت، نه از سرِ بی‌خبری که از جنسِ تعصبی کور بود.

ماجرا از آنجا شروع شد که روزنامه‌نگاران، پرده از برخی اختلاس‌ها و تخلفات در یک یا ۲ نهاد عمومی برداشتند. اسناد و داده‌ها، از دست‌اندازی به بیت‌المال حکایت می‌کرد؛ اما واکنشِ دیگر رسانه‌های شهر، نه در مسیر پیگیریِ حقیقت که شوربختانه رنگی از تعصبات کور قومی به خود گرفت.

▫️به‌جای آنکه تیترهایشان فریادِ عدالت‌خواهی سر دهد، سکوتی سنگین را برگزیدند. برخی حتی، با لحنی جانبدارانه، سعی در توجیهِ تخلفات و تقلیل و هیچ‌انگاری آن داشتند. گویی منافعِ گروهی و قومی و جانبداری صرفاً زبانی، بر منافعِ شهر و مردم سایه افکنده است.

در محافل رسانه‌ای، بحثِ داغِ روز، نه تخلفات و اختلاس که برچسب «قومی بودنِ» روزنامه‌نگاران افشاگر بود. انگار فراموش کرده بودند که وظیفه‌ی رسانه، روشنگری و پیگیریِ حقیقت است، نه طرفداری از این یا آن گروه. فراموش کرده بودند که بیت‌المال، متعلق به همه‌ی مردم است، فارغ از زبان و مذهب و نژادشان.

▫️این سکوتِ رسانه‌ای، بوی تعفن تعصب می‌داد. بویِ همان تعصبی که سال‌هاست مانع از رشد و توسعه‌ی این شهر شده. همان تعصبی که اجازه می‌دهد عده‌ای، به نامِ قومیت، بر ثروتِ مردم دست‌اندازی کنند و کسی صدایش درنیاید.

اما در این میان، هستند روزنامه‌نگارانی که هنوز به اصولِ حرفه‌ای خود پایبندند. کسانی که می‌دانند رسالتِ رسانه، فراتر از این دسته‌بندی‌های قومی و سیاسی است. کسانی که می‌دانند سکوت، در چنین مواقعی خیانت است.

▫️امید است که صدای این عده، در هیاهوی تعصب، گم نشود. امید که رنگِ سکوت، جای خود را به روشناییِ حقیقت دهد.

امید است که روزنامه‌نگاری تحقیقی که از وجدان بیدار و حس مسئولیت اجتماعی رسانه‌ها سرچشمه می‌گیرد در این سامان دوباره زنده شود.

▫️امید که روزنامه‌نگاران این شهر در کنار حفظ و حراست از جامعه و همبستگی و انسجام اجتماعی آن، در دفاع از منافع جمعی و بیت‌المال، تمام ‌پرده‌های تعصب را کنار زده و به‌عنوان رکن چهارم جمهوریت، به‌عنوان نماینده افکار عمومی و مردم، مانعی بر سر راه متخلفان باشند.

پیشرفت و توسعه هرگز اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه رسانه‌ها به چنین وظایفی که فلسفه وجودی‌شان است به‌درستی عمل کنند و به‌خاطر تعصبات قومی، عملهِ هیچ قانون‌گریزی نشوند.

@avinpress