شفیع بهرامیان – روزنامه نگار/
بالاخره پس از کش‌وقوس‌های فراوان مهم‌ترین نقدی که غالب فعالان سیاسی به ترکیب کابینه مشهور به “وفاق ملی” مسعود پزشکیان وارد می‌کردند با انتصاب یک کُرد اهل سنت پاسخ‌داده‌شده. عبدالکریم حسین‌زاده که اصالتاً از کُردهای شهرستان نقده و طبیعتاً «اهل سنت» است با داشتن سابقه ۳ دوره نمایندگی مجلس از حوزه نقده و اشنویه در فراکسیون‌های امید و حقوق شهروندی مجلس و کمیسیون عمران در کنار حوزه تخصصی خویش که فعالیت در کسوت مدیرعاملی و رئیس هیات مدیره شرکت مهندسی حوزه راه و ساختمان است، فعالیت داشته است. او مترجم دو کتاب در حوزه مدیریت تنوع فرهنگی است و مقالات مطبوعاتی زیادی نیز در در حوزه سیاسی کشور نوشته است.
حسین زاده در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری در کنار قسیم عثمانی از اعضای فراکسیون اهل سنت و عضو مجمع نمایندگان آذربایجان‌غربی در مجلس، از حامیان اصلی پزشکیان بوده و در سفر تبلیغاتی وی به سنندج و ارومیه نیز در کنار وی ایستاد و بعنوان یکی از بسترسازان سوق یافتن آرای اهل سنت کشور به صندوق کاندیدای پیروز به‌شمار می‌آید.
پس از پیروزی پزشکیان گرچه قرار بود سید عماد حسینی و حسین زاده به ترتیب به‌عنوان وزیر نفت و وزیر راه و شهرسازی معرفی شوند اما به دلایلی این اتفاق نیافتاد و سرانجام رئیس‌جمهور در حکمی عبدالکریم حسین زاده نماینده حال حاضر مردم شهرستان‌های نقده و اشنویه را به سمت «معاون رئیس‌جمهور در امور توسعه روستایی و مناطق محروم کشور» منصوب کرد امری که گرچه برای اولین بار در ۴۵ سال اخیر تابوی عدم استفاده از هم‌وطنان اهل سنت در مدارج ارشد کشور را شکسته و به‌منزله وفای به عهد مسعود پزشکیان در استفاده از ظرفیت‌های موجود اهل سنت و اقوام مختلف کشور در دولت تلقی شد اما در سوی دیگر این ماجرا تردیدها و سؤالات جدی در میان مردمی که خاستگاه سیاسی و اجتماعی موجود حسین زاده مدیون اعتماد و رای آن‌ها در سه دوره انتخابات است، ایجاد کرد.
در واقع از دیشب که خبر این انتصاب “ملی” منتشر شد واکنش‌های “محلی” فراوانی از شهروندان شهرستان‌های اشنویه و نقده و حتی فعالان سیاسی و رسانه‌ای منطقه مشاهده شد؛ برخی که توسعه محلی برایشان مهم‌تر از مسائل ملی است این انتصاب را بازی دو سر برد بازندگان آخرین انتخابات مجلس در این استان دانسته و قبول چنین مسئولیتی توسط حسین زاده را عهدشکنی به مردمی می‌دانند که با امید و آرزوهای بسیار وی را روانه مجلس کرده تا سروسامانی به وضعیت نابسامان و محروم این دو شهرستان دهد.
استدلال آنان این است که اگر این پست سهم اهل سنت است رئیس‌جمهور چرا از گزینه‌های خارج از مجلس چون جلال محمودزاده، سلیمان پاک‌سرشت، جلال جلالی زاده، معین‌الدین سعیدی، جلیل رحیمی و… استفاده نکرده و اگر به خاطر توانمندی‌های شخصی حسین زاده است چرا این انتصاب به‌عنوان سهم اهل سنت در کابینه مطرح‌شده است؟
اینکه این پست «تازه ارتقا یافته» در ریاست جمهوری چه میزان با اختیارات یک نماینده مجلس با برند و سطح عبدالکریم حسین زاده همتراز است و در کابینه آیا چنین معاونتی اصلا حضور دارد و اگر دارد حالتی ناظر و مشورتی و یا اجرایی و دارای حق رأی و ارائه لایحه و ردیف و بودجه ملی است را باید از مهندس حسین زاده پرسید چه اینکه درنهایت او باید تصمیم خطیر و نهایی خویش را بگیرد؛ ماندن در مجلس و وفای به قول و تعهدی که با ۳۶ هزار رأی‌دهنده اشنویه و نقده‌ای داشته و یا رفتن به نهاد ریاست جمهوری و تبدیل به کارگزاری در سطح ملی به‌عنوان یک کُرد اهل سنت تابوشکن و لبیک به ندای رفیق دیرینه‌اش مسعود پزشکیان به‌زعم گرفتاری‌ها و دلسردی‌های حاصل از رفتن او در حوزه نقده و اشنویه و مجمع نمایندگان آذربایجان‌غربی!
باید منتظر ماند و دید این کنشگر زیرک سیاسی در کدام طرف خواهد ایستاد؛ مردم حوزه انتخابیه در برشی محلی و تدام خدمت نمایندگی یا قبول پیشنهاد دولت و تبدیل شدن به کارگزاری سیاسی در سطح ملی؟
البته نگارنده (من بهرامیان) خود نگران انتخابات میان‌دوره‌ای این حوزه نیست و با درایت و همدلی و شعور بالای سیاسی که در میان مردم نقده و اشنویه سراغ دارد براین باور است که این مردم فهیم، در یک انتخابات سالم و رقابتی، حسین زاده‌های دیگری را روانه مجلس خواهند کرد.