شفیع بهرامیان-روزنامه‌نگار/
۳۴ سال پیش و در روزهای پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی جمهوری اسلامی ایران و رژیم بعث عراق، در یازدهم مرداد ماه سال ۱۳۶۷، مناطقی از شهر اشنویه از سوی هواپیماهای ارتش بعث با گاز اعصاب و خردل مورد هجوم قرار گرفت که به‌رغم مصدومیت بیش از ۲۸۰۰ نفر از همشهریان، با لطف و امداد الهی و وزش بادهای موسمی غربی در این زمان، آثار کشنده این گازها کمتر شده و گرچه تعداد چهارصد تا پانصد خانوار را تحت تاثیر خود قرار داد اما خوشبختانه کسی در همان ایام حمله به شهادت نرسید هرچند هیچ اطلاعاتی متقنی از روند حیاتی مصدومان این حمله و اینکه در سالهای بعد که عموما آثار بمبهای شیمایی خود را دیر نشان می‌دهد؛ آیا کسی قربانی شده یا نه؟ در دست نیست.
“گزارشها حاکی است در ساعت ۲.۴۵ دقیقه بامداد روز سه شنبه مورخه ۱۱ مرداد ۶۷ مطابق دوم آگوست ۱۹۸۸ زمانیکه مردم شهر در خواب بودند چندین محل مسکونی و اطراف آنها درسمت غرب و جنوب غربی شهر اشنویه در منطقه کچل آباد، برده زرد و مام تمر مورد حمله هواپیماهای گاگارین عراقی قرار گرفت. هیئت اعزامی سازمان ملل نیز در گزارشی تعداد مجروحان این حمله را ۲۶۸۰ نفر اعلام کرد.”
اکنون ۳۴ سال از آن واقعه می گذرد و این جنایت علیه بشریت نیز به اَسناد مظلومیت مردم منطقه بالاخص مردم اشنویه اضافه شده است.
در سال های ۹۵ و ۹۶ به همت فرمانداری اشنویه و برخی از دلسوزان در مراسمی برای اولین بار، این رویداد تلخ گرامی داشته شد و البته همین نخستین گام نیز قابل تقدیر و تشکر است اما انتظار می‌رفت در سالهای آتی بصورت منظم و با برنامه و مستند، جریان حمله شیمایی به مردم بی دفاع اشنویه از سوی رژیم منحل شده بعث عراق، برای مردم ایران و جهان بازگو می‌شد تا سند دیگری بر مظلومیت مردم این خطه باشد که متاسفانه این مهم کاملا مورد غفلت قرار گرفت!؟
جا دارد مسئولین و دلسوزان شهر با برگزاری همایش و برنامه‌های مرتبط، سالیاد این اقدام ددمنشانه در حق مردم اشنویه را گرامی بدارند و هیچ بهانه ای برای شانه خالی کردن از این بزرگداشت از مسئولان مرتبط از جمله شوراها، انجمن های مردمی و فرمانداری پذیرفتنی نیست.
برنامه هایی چون همایش سراسری کوهنوردی با توجه به پتانسیل‌های کوهنوردی اشنویه، شب شعر و ادبیات، پخش مستند و دعوت از مسئولان کشوری و استانی می توانست قسمتی از اقداماتی باشد که می توان برای در خاطر زنده نگاه داشتن این روز، برگزار نمود حداقل در این ۳ سال اخیر که کرونا نفس از هر اجتماعی گرفته بود مسئولیت شورای شهر و فرمانداری بود که با ساخت بنای یادبود و یا سایر روش‌های لازم، در ثبت و ترویج این مناسبت برای نشان دادن مظلومیت تاریخی مردم اشنویه می‌کوشیدند که متاسفانه در همه این سال‌ها حرکتی انجام نگرفت جز بیانیه و گاهی حتی دریغ از آن بیانیه هم! امسال نیز که اجتماعات مختلفی انجام شده است می‌طلبید نهادهای مسئول از برگزاری مراسم بزرگداشت به هیچ بهانه‌‌ای شانه خالی نکنند.
مظلومیت اشنویه کم از حلبچه و سردشت نیست. لطفا شورای ششم از هم اکنون در فکر برنامه‌ریزی برای ثبت این حادثه در تقویم مناسبت‌های ملی و همچنین اندیشیدن تمهیدات لازم در جهت شناساندن ابعاد این فاجعه به هموطنان و جامعه جهانی باشید. به فراموشی سپردن سهوی یا عمدی این واقعه، خیانت به مردم و شهرمان است.
۱۱ مردادماه ۱۴۰۱ و درست ۳۴ مین سالروز حمله شیمایی به مردم اشنویه است، امید آن بود که کارهای لازم برای برگزاری مراسمی آبرومند از سوی مراجع ذی‌ربط -البته در صورت صلاحدید – انجام پذیرد که تا این لحظه خبری نبوده و نیست!
فایل گزارش رسمی شورای امنیت سازمان ملل متحد در رابطه با بمباران شیمیایی شهر اشنویه
توضیح:
آمار واقعی مصدومان بمباران شیمیایی اشنویه در ۱۱ مرداد ۶۷
گزارش رسمی فرستاده شورای امنیت سازمان ملل متحد به اشنویه در جریان بمباران شیمیایی این شهر در ۲ آگوست ۱۹۸۸ مصادف با ۱۱ مرداد ۱۳۶۷ که این گزارش مورد تایید وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته و به عنوان سند معتبر از این جنایت رژیم بعث عراق منتشر شد.
این سند رسمی ضمن اشاره به اثرات باقیمانده گاز خردل و یک گاز ممنوعه دیگر در بمباران ۲ آگوست ۱۹۸۸ اشنویه، تعداد مصدومان این حمله را ۲۶۸۰ نفر ذکر نموده و در ادامه آورده است: ۳۰۵نفر در بیمارستان شیخ سرمست ارومیه و ۶۰۵ نفر نیز در سایر مراکز درمانی بستری و مورد درمان قرار گرفته اند. بیشتر این افراد بجز ۲۴ نفر بعد از ۲ یا ۳ روز با مداوای سرپایی از بیمارستان و مراکز درمانی مرخص شده‌اند. آمار واقعی مصدومان ۲۶۸۰ نفر است نه ۴۷ نفر دارای پرونده و سابقه.
♦️جمع آوری چنین اسنادی می‌تواند جلوی هرگونه انکار یا فراموشی این واقعه را در میان افکار عمومی بگیرد.
انتظار این است که دلسوزان این شهرستان نسبت به مستندسازی و احصای مدارک و اطلاعات موثق در این رابطه اقدام نمایند.
@avinress