شفیع بهرامیان/
کودکی معصوم بار دیگر قربانی خاموش خانواده‌ای از هم پاشیده شده و در سن ۶ سالگی با آزار و اذیت جسمی، روحی و ..، طاقت و رمقی برای ادامه زندگی در جهنمی بنام خانه پدری نیافت و از درد و رنج و توحشی ویرانگر رها شد. او به نزد پروردگارش برگشت تا چون فرشته‌ای پاک و بیگناه در جوار خالقش آرام گیرد. اینکه براین کودک چه گذشته است جز تاول‌های ناشی از سوختن با سیگار پوست نازک و ظریف و زخم‌های بسیار تن نحیفش چیزی نمی‌دانیم و همین‌ها نیز چنان جان را می‌خراشند که قلب هر انسانی با شنیدنش، به‌دردی جان‌کاه و بغضی فروخورده مبتلا می‌شود.
نیان مظلومانه پر کشید و رفت و مجازات عاملان این جنایت، اکنون خواست همه مردمی است که وجدانشان جریحه‌دار و قلبشان زخمی است اما شیون و گریه و پخش کلیپ و فیلم و زاری و مویه در شبکه‌های اجتماعی کمکی به حال هیچ‌کس نمی‌کند نه آن فرشته‌ای که قربانی شد و نه صدها فرشته دیگری که در گوشه و کنار و شاید در همسایگی و جوار ما اسیر کودک آزاری و بی‌مسئولیتی و حتی بربریت نزدیکان دور و نزدیک خویش‌اند. اینکه وظیفه ما به عنوان یک انسان و یا یک شهروند در اینگونه موارد چیست و چه باید بکنیم؛ به یقین، آموزش و دانستن آن بسی مهم‌تر از سوگواری برای نیان عزیز است.
آگاهی از نشانه‌های این نوع آزار و اقدام به‌موقع می‌تواند به نجات بسیاری از کودکان کمک کند. در ادامه به برخی از راهکارهایی که شهروندان آگاه می‌توانند برای اطلاع از این نوع آزار انجام دهند، اشاره می‌شود:
آشنایی با نشانه‌های کودک آزاردیده: در ۳ بخش
اول: تغییرات رفتاری:
* عزت نفس پایین، گوشه‌گیری و افسردگی
* ترس از مکان‌ها یا افراد خاص
* مشکلات خواب، کابوس‌های شبانه
* کاهش عملکرد تحصیلی
* تغییر ناگهانی در رفتار جنسی؛ نقاشی یا بازی های نامناسب با مضامین جنسی یا خشونت آمیز
ترس از افراد یا مکانهای خاص
خود آزاری، کندن مو یا ضربه زدن به خود
فرار از خانه
دوم: نشانه‌های جسمی:
* درد در ناحیه تناسلی
* عفونت‌های مکرر دستگاه ادراری بالاخص در دختران
* کبودی، سوختگی یا خراش در ناحیه تناسلی یا جای دیگر بدون توضیح
* مشکلات روده‌ای یا مثانه یا ناحیه تناسلی، خرش، سوزش، خونریزی و…
عقبگرد رشدی مانند شب اداراری یا مکیدن انگشت
درد معده یا سردرد
سوم: نشانه‌های گفتاری:
* استفاده از اصطلاحات جنسی نامناسب برای سنشان
* صحبت کردن درباره تجاوز جنسی
* ابراز تمایل به تنها ماندن با یک فرد خاص
ایجاد ارتباط صمیمانه با کودکان
به کودکان اطمینان دهید که در صورت بروز هر مشکلی می‌توانند به شما اعتماد کنند.
با صبر و حوصله به حرفهای کودکان گوش دهید و از قضاوت کردن خودداری کنید.
به کودکان بیاموزید که بدن آنها متعلق به خودشان است و هیچ کس حق ندارد بدون اجازه به آنها دست بزند.
به کودکان توضیح دهید که برخی از رازها خوب هستند اما برخی دیگر مانند آزار و اذیت، باید به بزرگترها گفته شوند.
همکاری با سایر افراد
با معلمان و مربیان کودکان در ارتباط باشید و در صورت مشاهده هرگونه تغییر در رفتار کودک، موضوع را با والدین در میان بگذارید.
در صورت مراجعه به پزشک با کودک، به پزشک درباره هرگونه نگرانی در مورد احتمال آزار کودک اطلاع دهید.
با همسایگان و آشنایانی که با کودک در ارتباط هستند، در مورد اهمیت مراقبت از کودکان صحبت کنید.
وجود یک یا چند نشانه لزوماً به معنای آزار نیست. با این حال، مشاهده این نشانه‌ها باید زنگ هشداری برای والدین و مراقبان باشد.
به صحبت‌های کودک با دقت گوش دهید. اگر کودک در مورد تجربه‌های ناخوشایند خود صحبت می‌کند، او را باور کنید و به او اطمینان دهید که از او حمایت خواهید کرد.
به دنبال کمک حرفهای باشید. اگر مشکوک به آزار کودک هستید، با یک متخصص روانشناس، مددکار اجتماعی یا پزشک مشورت کنید. آنها می‌توانند به شما در تشخیص و ارائه حمایت مناسب به کودک کمک کنند.
گزارش فوری موارد مشکوک:
در صورت مشاهده هرگونه نشانه از آزار کودک، بدون فوت وقت با اورژانس اجتماعی ۱۲۳ تماس بگیرید.
در صورت مشاهده هرگونه رفتار مشکوک یا آزار فیزیکی، با پلیس ۱۱۰ تماس بگیرید.
سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند در ارائه مشاوره و حمایت از کودکان آسیب‌دیده نقش مهمی ایفا کنند.
آگاهی‌رسانی
شرکت در دوره‌های آموزشی درباره آزار و اذیت کودکان می‌تواند به افزایش آگاهی شما کمک کند.
با انتشار مطالب آموزشی و آگاهی‌بخش در شبکه‌های اجتماعی، به افزایش آگاهی عمومی کمک کنید.
مهمترین نکته را اما از یاد نبرید:
هرگز شک خود را نسبت به آزار یک کودک نادیده نگیرید. اگر احساس می‌کنید کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، حتماً اقدام کنید. هرگونه تأخیر در گزارش این موارد می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای کودک داشته باشد.
باور داشته باشید با هم می‌توانیم از کودکان در برابر آزار و اذیت انسان‌های بیمار محافظت کنیم.
ویدیوی آموزشی: https://www.aparat.com/v/cwt86a8